Mag ik u even voorstellen:

Djamara Regina Lewerissa

Geboren op dinsdag 28 oktober 2008

Op de foto met haar trotse tante.

Het is een prachtig wonder ... de geboorte van een kind.

Mijn zoektocht naar ...

De lekkerste Pekingeend, brengt mijn dit keer naar Antwerpen!

En wel naar het door Gault Millau uitgeroepen Aziatisch restaurant van het jaar 2008.

Wat doe je op een regenachtige avond in Antwerpen, tijdens de nationale feestdag op 21 juli, alle restaurants zijn dicht of zitten vol gereserveerd? Op die dag plan je allerlei activiteiten ter ere van de verjaardag van je lief, maar alles valt letterlijk en figuurlijk in 't water? Je hebt het helemaal gehad met Antwerpen en de Belgen, al helemáál met hun zogenaamde nationale feestdag zonder feest!! Wat doe je dan? Dan loop je de Van Wesenbekestraat in, het China town van Antwerpen, want het is zo fijn om de hoek van je hotel en gaat bij de eerste de beste vage Chinees naar binnen. Zo kwamen we bij Oriental Delight terecht.

Wat bestel je dan bij het door Gault Millau uitgeroepen Aziatisch restaurant van het jaar 2008? Natuurlijk Pekingeend!! Hun specialiteit is Dim Sum, dus die moesten we uiteraard ook bestellen. Mijn lief koos nog een groentenschotel voor erbij. De Dim Summetjes werden al snel geserveerd en niet lang daarna kwamen twee bedienende medewerkers bij onze tafel aan, compleet met trolley met daarop onze eend. Heel vakkundig en snel werd deze door de bedienende heer getrancheerd en door zijn vrouwelijke collega met behulp van een paar eetstokjes met saus en lente-ui in de pannenkoekjes gerold. Heerlijk!! We hebben er echt van gesmuld.

Terwijl we van de Peking Eend met pannenkoekjes en onze Dimsum aan het genieten waren, werd de trolley met eend weer weggereden van onze tafel. Helemaal verbouwereerd riep ik naar de bedienende heer: "Hey, waar ga je met mijn eend naartoe?!?". Waarop hij glimlachend antwoordde dat hij naar de keuken ging waar "mijn eend" voor ons verder werd klaargemaakt. Een tijdje later kwam de eend inderdaad terug, in stukken gesneden en geserveerd samen met rijst en de groentenschotel.

Mijn oordeel; Helemaal prima!! Ik geef de Peking Eend van Oriental Delight een dikke 8+! Hij was niet vet en zeker niet gefrituurd, de saus was verrukkelijk en de presentatie goed. Dit komt dichterbij mijn "Wauw Factor". Qua entourage hoef je niet veel te verwachten, het doet allemaal wel redelijk standaard Chinees restaurant-like aan, inclusief aquarium. En Gault Millau ... hmmm, het speciale Gault Millau menu was voornamelijk frans/aziatisch georienteerd met veel kreeft en wat mij betreft veel te duur, helemaal niet in verhouding met de overige prijzen op het menu. Maar Oriental Delight is absoluut een aanrader als je in Antwerpen bent en zin hebt om goed Chinees te eten. Loop ter hoogte van het Koningin Astridplein de Van Wesenbekestraat in en je vindt het restaurant na een paar minuten lopen aan je rechterhand. Amai, smakelijk!!

Bosperziken

Mijn lief en ik zijn gek op culishoppen en gaan daarom ook graag naar de markt. In Groningen konden we elke zaterdagochtend ons hart ophalen. We vonden er alles wat we nodig hadden en meer, dit op nog geen 2 minuten loopafstand.

Nu wij in 's-Hertogenbosch wonen, is dit wel anders. Er is op vrijdagochtend (open vanaf 10.00 uur!! wie bedenkt zoiets???) een marktje op de parkeerplaats van ons winkelcentrum in de Maaspoort, op dinsdag een kleine markt en op vrijdagochtend een biologische markt in de binnenstad. Op woensdagochtend en op zaterdag is er een grote markt in de binnenstad. Genoeg aanbod zou je zeggen, maar dat is in de praktijk toch anders.

Als je ons vraagt; "Wat missen jullie het meest van Groningen?", dan roepen we allebei; "Onze vrienden en de markt". Wat viel het toch tegen, onze eerste bezoekjes aan de markten van onze nieuwe woonplaats. Maar zo zoetjes aan leren we het aanbod in 's-Hertogenbosch steeds beter kennen en waarderen.

Zo hebben we sinds kort kennis mogen maken met de Bosperzik. En die zijn lekker!! Maar wat zijn het eigenlijk, bosperziken? Na een zoektocht op Google wordt ik niet echt wijzer. Ze hebben het uiterlijk van een gewone perzik, maar zijn plat en hebben de vorm van een donut. Ze zijn makkelijk te schillen, maar volgens mij kun je de schil wel eten. Het vruchtvlees is wit en heerlijk zoet en sappig!

Na het intikken van de woorden "wilde perzik" op Google krijg ik meer bruikbare hits, maar een eenduidig antwoord krijg ik niet. Volgens de één komt de "wilde- of bosperzik" uit China, de schrijft dat deze in Italië gekweekt is tot de wilde perzik geperfectioneerd was. Ergens anders lees ik weer dat het gewoon het kneuzige zusje is van de "normale" ronde perzik en dat ze voornamelijk in Frankrijk te vinden zijn. Volgens mij worden ze voornamelijk vanuit Spanje geïmporteerd, hoewel de koopmannen op de Bossche markt aanprijzen dat ze perziken uit eigen tuin verkopen.

Ik ben het spoor bijster en laat het erbij dat ik ze ernorm lekker vind! Volgens de verkopers op de markt loopt het seizoen van de bosperziken op het einde, maar ik hoop van harte dat ik er nog even van mag genieten.

Dulce de Leche, een oefening van geduld!

Ik heb bijna 2 jaar in Andalusië gewoond en met diverse typische Spaanse ontbijtspecialiteiten ontbeten; Dulce de Membrillo, Churros, Mateca Colorá (boter van Iberische varkens), Magdalenas, Tostada (geroosterd brood met boter en suiker of met geraspte tomaat, olijfolie en knoflook) etc. Maar Dulce de Leche was mij tot nu toe onbekend, dit is dan ook meer een Zuid-Amerikaanse delicatesse.

Een paar jaar geleden ontdekte ik bij de Jumbo Jumbo (Euroborg Groningen) een pot Dulce de Leche van het merk "Mijn Oma". Het trok mijn aandacht, maar niet genoeg om het te kopen. Het idee van Carameljam sprak me niet aan en ik kon me herinneren dat ik vroeger ook niet gek was op Bebogeen. Dus ik heb het potje in de schap laten staan en heb er niet meer aan gedacht.

Tot ik het recept een keer tegenkwam op een culinair blog. Ik had de ingrediënten in huis, dus ik besloot het te proberen.

In een pan zette ik 1 liter (volle biologische) melk op 't vuur. Zodra deze kookt voegde ik 300 gr (biologische) rietsuiker toe en 1 zakje vanille suiker. Vervolgens bracht ik het geheel weer aan de kook. Daarna verplaatste ik de pan op het kleinste vuurtje om het te laten inkoken, dit kon volgens het recept wel een uur duren. Vol moed en zin liet ik het geheel zachtjes inkoken, af en toe roerend. Het recept geeft aan dat het klaar is zodra het de substantie krijgt van soezendeeg. Ervaring leert dat je dan lang kunt wachten. Een uur is krap, trek er maar rustig de hele ochtend of namiddag voor uit. Zodra het een cremige substantie heeft, is het klaar. Giet het geheel dan in gesteriliseerde potjes en sluit deze meteen af met de deksel. Laat het afkoelen voordat je ze in de koelkast zet.

Het resultaat mag er overigens zijn. Op een witte boterham een ware traktatie! Dulce de Leche is nu één van mijn favoriete dingen om mee te ontbijten. Niet echt "Sonja-proof", maar zeker een gezondere optie dan fabriekgemaakte jammetjes of caramels.

Een tweede poging volgde al spoedig (de pot was erg snel weer leeg), het is een eenvoudig recept en goede oefening in geduld!

Opera

Op 1 juli jl. vond er weer een opera plaats op de Parade in Den Bosch. Dit jaar bracht Opera Zuid de opera "De Barbier van Sevilla" van Rossini ten uitvoering. Nadat wij van verschillende mensen te horen kregen dat de opera "Carmen" vorig jaar een groot succes was, wilden wij dit evenement natuurlijk in persoon meemaken. Dus wij waren erbij, kompleet met vouwstoeltjes, wijn en hapjes.

En het was weer een groot succes! Ik kan niet wachten tot volgend jaar, maar dan kom ik nog vroeger (ik zat er al om 17.30 uur en het begon om 20.30 uur) en neem ik een grote koelbox met versnaperingen mee.

Mijn zoektocht naar ...

De lekkerste Pekingeend van 's-Hertogenbosch

Mijn zoektocht naar de lekkerste Pekingeend van 's-Hertogenbosch bracht mij vlak om de hoek waar wij wonen, Chinees-Indisch restaurant Kwai-Wan. De afhaalchinees van de Maaspoort.



Bij binnenkomst stuit je op een typisch jaren '70, superfoute afhaalchineesinterieur met dito dames in Chinese soepjurk. Maar, uiterlijk zegt niet alles, ik wordt hartelijk verwelkomd. De dame vraagt wat ik wil bestellen en ik wil van haar één portie geroosterde pekingeend, niet gefrituurd toch vraag ik nog snel en de dame ontkent dit zonder mij verder een blik waardig te gunnen. En ik wil nog een portie groentjes, doe maar de Lo Hong Tjai. Een groenteschotel die op 3 verschillende plekken op het afhaalmenu wordt aangeven als; Chinese vegetarische groentenschotel, ofwel; vegetarische luxe groentenschotel, ofwel; groentenschotel in zachte saus ... Heel bijzonder dus. Ik opteer voor één maal mihoen en éénmaal witte rijst. Daar kan ik dan lekker een keertje nasi van maken, tot dan krijgt het een plaatsje in de vriezer.

Dit was mijn bestelling, of ik wel ff meteen wilde afrekenen, maar natuurlijk. De gerechten kostten samen € 25,50 en nee ik kon hier niet pinnen. Pfff, dit is toch niet meer van deze tijd?!?! In Groningen kon ik op elke hoek van de straat bij elke poepchinees met de pin betalen ... maar goed, zonder "hardop" te mopperen liep ik naar het pinautomaat, die was immers maar 4 passen van het restaurant verwijderd. Ik kom terug en reken mijn eend met groentjes af. Die laten overigens niet lang op zich wachten. Hier wordt ik altijd een beetje achterdochtig van en verdenk de kok ervan alles toch in de frituur gesmeten te hebben. Op de altijd symphatieke vraag; "Sambal bij??" antwoord ik vriendelijk doch beslist; "Nee dank u ik heb thuis m'n eigen sambal!"

Bepakt loop ik naar huis. Frits laat niet al te lang op zich wachten en al gauw vallen we op de in vette papier verpakte plastic bakjes voor heerlijkheden aan. Het voelde een beetje aan alsof we aan het spijbelen waren, want dit stond dus echt niet op het weekmenu van Sonja Bakker. Maar goed, alhier de resultaten van de jury:
De eend, bij nader inzien niet gefrituurd en prima van smaak, de saus ... pikant?? I think not! Maar de überpikante "sambal Marco" (van mijn vader) maakt veel goed. De groenten waren op zich ook okay, wellicht iets flauw voor mijn smaak, maar we hadden dan ook de variant in "zachte" saus ... tenminste dat denk ik. Wel prima gesorteerd qua groentjes, het bevatte champignons, chinese paddestoelen, bamboe, lotuswortel, bleekserlderij, brocolliescheuten, bamboescheuten, wortel en iets ondefinieerbaars krokant. Ik ben vast iets vergeten. Ook hadden ze er gebakken tahoe aan toegevoegd, maar dat had voor mij niet gehoeven. De mihoen was werkelijk verrukkelijk, vol met verse groenten en ei, niet van die vieze drap met vette reepjes ham en restvlees. Ik geef Kwai-Wan een kleine 7 voor hun eend. Het was niet vet, redelijk krokant en goed van smaak. De saus was wat mij betreft nog steeds veel te zoet en pikant ... ho maar. Wel lekker en niet onbelangrijk, om de hoek. Maar helaas niet de Wauw-factor (Heb je nodig!) waar ik naar zoek.

Het volgende dichtbijzijnde winkelcentrum met afhaalchinees is de Rompert. Het restaurant heet Het Nieuwe Oosten en hier lees je wat anderen hierover te zeggen hebben.

Het leed van Khalid en Sabia

18 juni, wat een dag ...

Gisteren kwam er een bericht uit de media dat Khalid Boulahrouz met spoed de training had verlaten, als reden werden familieomstandigheden gegeven. Wij hoopten voor Khalid dat het niet iets ernstigs was.

Al een aantal jaar is Khalid onze favoriete oranjespeler, hij is sympathiek en in mijn ogen een echte voetbalgod. Hij speelt dan in Sevilla wel bij de verkeerde club ... "Viva al Betis!" ... Maar het feit dát hij in Sevilla speelt maakt hem supercool! Toen hij twee jaar geleden rood kregen tijdens het WK tegen Portugal, voelde dat als een persoonlijke aanval. Kom niet aan mijn Khalid Boulahrouz!!



Tot ons grote verdriet vernamen we vandaag uit de media dat Sabia, de vrouw van Khalid, gisteren met zwangerschapscomplicaties was opgenomen in het ziekenhuis in Lausanne. Hier beviel ze veel te vroeg van hun dochtertje Anissa, die vlak na haar geboorte naar de hemel is gegaan. De rillingen gaan over je lijf en woorden schieten je te kort. De tranen rolden over mijn wangen bij het horen van dit bericht, zoiets raakt je diep, zeker in onze situatie.

Khalid heeft besloten zijn plaats in het elftal niet op te geven en heeft aangegeven beschikbaar te zijn voor de wedstrijd op zaterdag. Nu kan iedereen zijn besluit bediscussieren, maar Khalid blijft mijn held! Khalid, jullie kleine engeltje Anissa zal trots op je zijn en altijd over jullie waken! Ik wens jou en Sabia heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Het is zover

18 juni ...
De dag dat wij op de wachtlijst komen te staan, de dag dat ik over een paar maanden officieel hormoonjunkie wordt.

Hoe dit allemaal begon:
In maart 2005 leerde ik Frits kennen en het werd al snel serieus. Hij is voor mij de man met wie ik mijn leven wil delen en met hem wilde ik graag kinderen. Na ons trouwen in september 2007 bleek dat we beide te kampen hadden met een vruchtbaarheidsprobleem en erger nog, ik bleek vervroegd in de overgang te komen. In het UMC Groningen zagen ze geen heil meer in onze situatie, als we kinderen wilden dan moesten we maar aan adoptie denken. Het nieuws sloeg in als een bom en adoptie ... daar hadden we niet eens over nagedacht.

Tuti is niet voor één gat te vangen!

Dus ik op zoek naar de perfecte arts voor een Second opinion. Hiervoor kon ik terecht bij de afdeling Gynaecologie/Voortplantingsgeneeskunde het UMC Radboud in Nijmegen. Deze afdeling staat op nummer 1 in de top 5 van meest patiëntvriendelijke fertiliteitsklinieken in Nederland. Zij ontvingen vorig jaar de Freya Award, deze Awards worden toegekend aan de beste vergunninghoudende kliniek en de beste transportkliniek voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Freya is dé landelijke en onafhankelijke vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblematiek die de belangen van de ongeveer 3600 leden behartigt.

Dat dit de meest patiëntvriendelijke kliniek is, werd al bij ons eerste gesprek met de gynaecoloog duidelijk. Wat verliep dat prettig!! Heel anders dan in Groningen, ze vertelde me echt waar ze mee bezig was en ik kreeg gedetailleerde uitleg, ook al vroeg ik er tweemaal om. Dit contact was heel menselijk, in schril contrast met het contact dat we in Groningen hadden, waar ik slechts een dossier was en een patiënt die met haar vragen teveel tijd van de arts in beslag nam. Na mijn vraag om extra uitleg, want ik snapte er niets van, werd aangegeven dat de gynaecoloog geen zin had om in herhaling te vallen en dat ik maar een andere keer moest terugkomen. Gelukkig waren we tijdens het onderzoeksproces in aanraking gekomen met het FIOM in Groningen, waar we fantastisch werden begeleid door onze vaste maatschappelijk werkster. Nu we naar 's-Hertogenbosch verhuist zijn missen we haar enorm!

Het Second opinion gesprek.

De gyn in Groningen wilde ons wel doorverwijzen naar een collega-arts in Utrecht die gespecialiseerd was in situaties zoals de onze. Ze had haar beslissing ons niet verder te behandelen gebaseerd op zijn onderzoek en hij zou ons dan ook hetzelfde vertellen, maar in andere bewoordingen. Wellicht dat ik het dan zou begrijpen. In mijn ogen is dit geen Second opinion, maar Same opinion, dus naar die arts wilde ik niet. Ik trok m'n stoute schoenen aan en besloot n.a.v. de gegevens op de website van Freya twee klinieken te bellen, St, Geertgen in Gemert en het UMC Radboud in Nijmegen. Ik werd al snel door het hoofd van de afdeling Gynaecologie/Voortplantingsgeneeskunde teruggebeld en op zeer vriendelijke wijze te woord gestaan. Ze luisterde naar mijn verhaal en gaf aan dat zij de mogelijkheid zag tot een proefbehandeling. Ze raadde me aan het secretariaat te bellen om een afspraak met haar in te plannen en ik kon al vrij snel bij haar terecht. Tijdens de afspraak hadden Frits en ik samen een gesprek met haar en ging ze via een inwendige echo mijn eierstokken bekijken. Het zag er inderdaad niet echt hoopvol uit, recht 2 follikels, waarvan 1 grote en 1 zeer kleine, links kon ze helemaal niets gewaar worden. Ook de gyn in Nijmegen noemde onze situatie ernstig, maar wilde ons graag een kans geven. In tegenstelling tot de gyn in Groningen gaf zij aan dat de kwantiteit van mijn eicellen inderdaad zeer onder de maat zijn, maar door mijn jonge leeftijd de kwaliteit wel goed. Dit vergroot de kans op bevruchting via IVF/ICSI, maar de vraag is of er eicellen rijpen door middel van hormoonstimulatie. Maar dat gaan we nu bekijken en staan we op de wachtlijst voor een "proef" IVF/ICSI behandeling. Ik moet (en moest) er flink voor afvallen, dus met veel pijn en moeite zijn er nu 6,5 kg af. Nog 3 kg en dan zit ik op de grens van een acceptabel gewicht voor een behandeling bij het UMCN. Maar ik wil graag verder met afvallen, hoe lang het me ook zal kosten.

Begin september hebben we weer een afspraak met onze gyn in Nijmegen, hopelijk krijgen we dan te horen wanneer we mogen beginnen. Dan gaat het echte werk beginnen!
Oh ja en heb ik al verteld dat ik doodsbenauwd ben voor naalden? To be continued ....