donderdag 19 juni 2008

Mijn zoektocht naar ...

De lekkerste Pekingeend van 's-Hertogenbosch

Mijn zoektocht naar de lekkerste Pekingeend van 's-Hertogenbosch bracht mij vlak om de hoek waar wij wonen, Chinees-Indisch restaurant Kwai-Wan. De afhaalchinees van de Maaspoort.



Bij binnenkomst stuit je op een typisch jaren '70, superfoute afhaalchineesinterieur met dito dames in Chinese soepjurk. Maar, uiterlijk zegt niet alles, ik wordt hartelijk verwelkomd. De dame vraagt wat ik wil bestellen en ik wil van haar één portie geroosterde pekingeend, niet gefrituurd toch vraag ik nog snel en de dame ontkent dit zonder mij verder een blik waardig te gunnen. En ik wil nog een portie groentjes, doe maar de Lo Hong Tjai. Een groenteschotel die op 3 verschillende plekken op het afhaalmenu wordt aangeven als; Chinese vegetarische groentenschotel, ofwel; vegetarische luxe groentenschotel, ofwel; groentenschotel in zachte saus ... Heel bijzonder dus. Ik opteer voor één maal mihoen en éénmaal witte rijst. Daar kan ik dan lekker een keertje nasi van maken, tot dan krijgt het een plaatsje in de vriezer.

Dit was mijn bestelling, of ik wel ff meteen wilde afrekenen, maar natuurlijk. De gerechten kostten samen € 25,50 en nee ik kon hier niet pinnen. Pfff, dit is toch niet meer van deze tijd?!?! In Groningen kon ik op elke hoek van de straat bij elke poepchinees met de pin betalen ... maar goed, zonder "hardop" te mopperen liep ik naar het pinautomaat, die was immers maar 4 passen van het restaurant verwijderd. Ik kom terug en reken mijn eend met groentjes af. Die laten overigens niet lang op zich wachten. Hier wordt ik altijd een beetje achterdochtig van en verdenk de kok ervan alles toch in de frituur gesmeten te hebben. Op de altijd symphatieke vraag; "Sambal bij??" antwoord ik vriendelijk doch beslist; "Nee dank u ik heb thuis m'n eigen sambal!"

Bepakt loop ik naar huis. Frits laat niet al te lang op zich wachten en al gauw vallen we op de in vette papier verpakte plastic bakjes voor heerlijkheden aan. Het voelde een beetje aan alsof we aan het spijbelen waren, want dit stond dus echt niet op het weekmenu van Sonja Bakker. Maar goed, alhier de resultaten van de jury:
De eend, bij nader inzien niet gefrituurd en prima van smaak, de saus ... pikant?? I think not! Maar de überpikante "sambal Marco" (van mijn vader) maakt veel goed. De groenten waren op zich ook okay, wellicht iets flauw voor mijn smaak, maar we hadden dan ook de variant in "zachte" saus ... tenminste dat denk ik. Wel prima gesorteerd qua groentjes, het bevatte champignons, chinese paddestoelen, bamboe, lotuswortel, bleekserlderij, brocolliescheuten, bamboescheuten, wortel en iets ondefinieerbaars krokant. Ik ben vast iets vergeten. Ook hadden ze er gebakken tahoe aan toegevoegd, maar dat had voor mij niet gehoeven. De mihoen was werkelijk verrukkelijk, vol met verse groenten en ei, niet van die vieze drap met vette reepjes ham en restvlees. Ik geef Kwai-Wan een kleine 7 voor hun eend. Het was niet vet, redelijk krokant en goed van smaak. De saus was wat mij betreft nog steeds veel te zoet en pikant ... ho maar. Wel lekker en niet onbelangrijk, om de hoek. Maar helaas niet de Wauw-factor (Heb je nodig!) waar ik naar zoek.

Het volgende dichtbijzijnde winkelcentrum met afhaalchinees is de Rompert. Het restaurant heet Het Nieuwe Oosten en
hier lees je wat anderen hierover te zeggen hebben.

Het leed van Khalid en Sabia

18 juni, wat een dag ...

Gisteren kwam er een bericht uit de media dat Khalid Boulahrouz met spoed de training had verlaten, als reden werden familieomstandigheden gegeven. Wij hoopten voor Khalid dat het niet iets ernstigs was.

Al een aantal jaar is Khalid onze favoriete oranjespeler, hij is sympathiek en in mijn ogen een echte voetbalgod. Hij speelt dan in Sevilla wel bij de verkeerde club ... "Viva al Betis!" ... Maar het feit dát hij in Sevilla speelt maakt hem supercool! Toen hij twee jaar geleden rood kregen tijdens het WK tegen Portugal, voelde dat als een persoonlijke aanval. Kom niet aan mijn Khalid Boulahrouz!!



Tot ons grote verdriet vernamen we vandaag uit de media dat Sabia, de vrouw van Khalid, gisteren met zwangerschapscomplicaties was opgenomen in het ziekenhuis in Lausanne. Hier beviel ze veel te vroeg van hun dochtertje Anissa, die vlak na haar geboorte naar de hemel is gegaan. De rillingen gaan over je lijf en woorden schieten je te kort. De tranen rolden over mijn wangen bij het horen van dit bericht, zoiets raakt je diep, zeker in onze situatie.

Khalid heeft besloten zijn plaats in het elftal niet op te geven en heeft aangegeven beschikbaar te zijn voor de wedstrijd op zaterdag. Nu kan iedereen zijn besluit bediscussieren, maar Khalid blijft mijn held! Khalid, jullie kleine engeltje Anissa zal trots op je zijn en altijd over jullie waken! Ik wens jou en Sabia heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Het is zover

18 juni ...
De dag dat wij op de wachtlijst komen te staan, de dag dat ik over een paar maanden officieel hormoonjunkie wordt.

Hoe dit allemaal begon:
In maart 2005 leerde ik Frits kennen en het werd al snel serieus. Hij is voor mij de man met wie ik mijn leven wil delen en met hem wilde ik graag kinderen. Na ons trouwen in september 2007 bleek dat we beide te kampen hadden met een vruchtbaarheidsprobleem en erger nog, ik bleek vervroegd in de overgang te komen. In het UMC Groningen zagen ze geen heil meer in onze situatie, als we kinderen wilden dan moesten we maar aan adoptie denken. Het nieuws sloeg in als een bom en adoptie ... daar hadden we niet eens over nagedacht.

Tuti is niet voor één gat te vangen!
Dus ik op zoek naar de perfecte arts voor een Second opinion. Hiervoor kon ik terecht bij de afdeling Gynaecologie/Voortplantingsgeneeskunde het UMC Radboud in Nijmegen. Deze afdeling staat op nummer 1 in de top 5 van meest patiëntvriendelijke fertiliteitsklinieken in Nederland. Zij ontvingen vorig jaar de Freya Award, deze Awards worden toegekend aan de beste vergunninghoudende kliniek en de beste transportkliniek voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Freya is dé landelijke en onafhankelijke vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblematiek die de belangen van de ongeveer 3600 leden behartigt.

Dat dit de meest patiëntvriendelijke kliniek is, werd al bij ons eerste gesprek met de gynaecoloog duidelijk. Wat verliep dat prettig!! Heel anders dan in Groningen, ze vertelde me echt waar ze mee bezig was en ik kreeg gedetailleerde uitleg, ook al vroeg ik er tweemaal om. Dit contact was heel menselijk, in schril contrast met het contact dat we in Groningen hadden, waar ik slechts een dossier was en een patiënt die met haar vragen teveel tijd van de arts in beslag nam. Na mijn vraag om extra uitleg, want ik snapte er niets van, werd aangegeven dat de gynaecoloog geen zin had om in herhaling te vallen en dat ik maar een andere keer moest terugkomen. Gelukkig waren we tijdens het onderzoeksproces in aanraking gekomen met het FIOM in Groningen, waar we fantastisch werden begeleid door onze vaste maatschappelijk werkster. Nu we naar 's-Hertogenbosch verhuist zijn missen we haar enorm!

Het Second opinion gesprek.
De gyn in Groningen wilde ons wel doorverwijzen naar een collega-arts in Utrecht die gespecialiseerd was in situaties zoals de onze. Ze had haar beslissing ons niet verder te behandelen gebaseerd op zijn onderzoek en hij zou ons dan ook hetzelfde vertellen, maar in andere bewoordingen. Wellicht dat ik het dan zou begrijpen. In mijn ogen is dit geen Second opinion, maar Same opinion, dus naar die arts wilde ik niet. Ik trok m'n stoute schoenen aan en besloot n.a.v. de gegevens op de website van Freya twee klinieken te bellen, St, Geertgen in Gemert en het UMC Radboud in Nijmegen. Ik werd al snel door het hoofd van de afdeling Gynaecologie/Voortplantingsgeneeskunde teruggebeld en op zeer vriendelijke wijze te woord gestaan. Ze luisterde naar mijn verhaal en gaf aan dat zij de mogelijkheid zag tot een proefbehandeling. Ze raadde me aan het secretariaat te bellen om een afspraak met haar in te plannen en ik kon al vrij snel bij haar terecht. Tijdens de afspraak hadden Frits en ik samen een gesprek met haar en ging ze via een inwendige echo mijn eierstokken bekijken. Het zag er inderdaad niet echt hoopvol uit, recht 2 follikels, waarvan 1 grote en 1 zeer kleine, links kon ze helemaal niets gewaar worden. Ook de gyn in Nijmegen noemde onze situatie ernstig, maar wilde ons graag een kans geven. In tegenstelling tot de gyn in Groningen gaf zij aan dat de kwantiteit van mijn eicellen inderdaad zeer onder de maat zijn, maar door mijn jonge leeftijd de kwaliteit wel goed. Dit vergroot de kans op bevruchting via IVF/ICSI, maar de vraag is of er eicellen rijpen door middel van hormoonstimulatie. Maar dat gaan we nu bekijken en staan we op de wachtlijst voor een "proef" IVF/ICSI behandeling. Ik moet (en moest) er flink voor afvallen, dus met veel pijn en moeite zijn er nu 6,5 kg af. Nog 3 kg en dan zit ik op de grens van een acceptabel gewicht voor een behandeling bij het UMCN. Maar ik wil graag verder met afvallen, hoe lang het me ook zal kosten.

Begin september hebben we weer een afspraak met onze gyn in Nijmegen, hopelijk krijgen we dan te horen wanneer we mogen beginnen. Dan gaat het echte werk beginnen!
Oh ja en heb ik al verteld dat ik doodsbenauwd ben voor naalden? To be continued ....